Ադրբեջանի և Հայաստանի միջև խաղաղության գործընթացը ընթանում է համակարգված, հետևողականորեն և, ամենակարևորը՝ առանց որևէ արտաքին միջամտության։ Կողմերը սկսել են լսել միմյանց. իրադարձություններն ու հայտարարությունները դառնում են հետևողական՝ բարիդրացիության և փոխըմբռնման նկատմամբ հստակ հանձնառությամբ։ Այս մասին գրել է ադրբեջանական Minval-ը։ «Ավելին, խաղաղության համաձայնագրերի իրականացման ընդհանուր գործընթացին միացել է ոչ պակաս կարևոր բաղադրիչ՝ հանրային դիվանագիտությունը։ Անցած կեսօրին հայկական մեդիառեսուրսները ողողված էին վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի և հոգևորականների հանդիպման մասին հաղորդագրություններով։ Վարչապետի հրավերն ընդունած ութ հոգեւորականների թվում էր նաեւ Արցախի թեմի առաջնորդը։ Նայելով Վովաևիչի կողմից հրավիրված հոգևորականներին՝ առաջանում է ողջամիտ հարց. ինչո՞ւ է նրանց մեջ «արցախցի» հոգևորականը։ Ինչպես կարող է Բաքուն վստահել Հայաստանի ղեկավարությանը, եթե այդ «խաղաղասեր» Հանրապետության վարչապետի աշխատասենյակում նստած է այսպես կոչված Արցախյան Եկեղեցու Գլուխը։ Վարչապտը սեղմում է եպիսկոպոս Վրթանեսի ձեռքը, խոնարհվում նրա առջև և ցուցակագրվում որպես վարչապետի հրավիրված հյուրերից մեկը. այստեղ սխալ կամ թյուրիմացություն չկա։ Այսպիսով, ի՞նչ է նշանակում Հայաստանի կողմից Ղարաբաղը որպես Ադրբեջանի անբաժանելի մաս ճանաչելը, եթե Փաշինյանը նման հարգանք է ցուցաբերում «անջատողական շարժման ներկայացուցչի» (չակերտները՝ Tert.am) նկատմամբ։ Ինչի՞ համար է արվում այս քայլը։ Կամ Փաշինյանը կրկին վախենում է եկեղեցուց եւ ընտրություններից առաջ ընտրազանգվածի մի մասը կորցնելու սպառնալիքից, կամ չի հասկանում, որ նման պատասխանատու պահին նման գործողությունները կարող են հակառակ արդյունքը ստանալ, ընդ որում ՝ ոչ միայն Բաքվի կողմից, այլեւ հենց Հայաստանում»։